Vaag taalgebruik

Op Blog2.0 stond een link naar een website met de naam vaagtaal. Ik moet zeggen: het was een feest van herkenning.
Ook ik zat in een competence center dat weer was opgedeeld in teams.
Toen ik net in de automatisering zat kon je als programmeur er nog bijlopen zoals je wilde,op blote voeten, kapotte kleren: je had macht omdat je kennis had waar je baas weinig van begreep.
En als iemand er wat van zei ging je gewoon naar een andere baas.
Die tijden zijn nu voorbij.
Je werkt in teams aan projecten en als gevolg daarvan moet(?) er veel vergaderd worden.
Tijdens die vergaderingen ging er een hele nieuwe wereld voor me open. Ik leerde woorden waar ik nog nooit eerder van had gehoord of woorden die ik wel kende maar alleen in een andere betekenis.
Hieronder een kleine bloemlezing:

• aantakken
  aansluiten op een reeds bestaande stroom data
  
• tafelen
  bepreken in een vergadering
  
• klankbordgroepje
  een groepje waar je tegen aan kan kletsen in de hoop wat verstandig commentaar te krijgen
  
• bidteams
  wat dat zijn weet ik nog steeds niet, bidden doen ze in ieder geval niet, althans niet in teamverband
  
• skillmatrix
  Een excel spreadsheet met namen en vaardigheden waarbij je de kunstjes die je beheerst aan kunt kruisen
  
• administrative officer
  administratieve kracht
  
• targets
  doelen, elk jaar krijg je een formulier waarop je moet zetten wat je doelen voor het komende jaar zijn. Om de drie maanden wordt dat besproken in een bilateraaltje
  Als je je doelen haalt of er ruim boven zit krijg je een grotere bonus.
  
• bilateraaltje
  een één op één gesprek (meestal) met je manager
  

Verder zijn er nog een aantal mensen (lees managers) die verbaal niet al te begaafd zijn maar die met een aantal standaardzinnen hun tijd wel volkletsen.

Wat dacht U bijvoorbeeld van:
'Ik zeg even nee vanuit de optiek dat ik ook ja had kunnen zeggen.'
'Kunnen we Anneke dat project niet inrollen?'
'Als ik dit bezie vanuit de filosofie van het pasje denk ik dat ons nog wat te wachten staat.'
'Kun je dit voor mij even evalueren, liefst niet meer dan een A4tje?'

Kijk toch uit met die Stradivarius!

Straks ga ik kijken naar De leugen regeert op Ned2 maar toen ik net mijn tv aanzette viel ik midden in een concert van André Rieu. Een ernorme happening kan ik je vertellen. Dit was een concert in Melbourne voor een zaal die echt helemaal vol zat en het was geen kleine zaal.
De man lijkt waanzinnig populair in Australië en ook in Amerika. Het is een vrolijke boel als hij optreedt, iedereen deint mee, jong en oud. Ik heb ook eens een stukje gezien van een concert in Amerika en daar begonnen mensen spontaan te walsen op zijn muziek.
Ik vind het eigenlijk heel intrigerend hoe deze man kans heeft gezien om in de semi-klassieke muziek een formule te vinden waardoor hij wereldberoemd is geworden.
Van zijn muziek ben ik geen liefhebber, zal ik nooit worden ook. Het spektakel vind ik ook matig, de grappen vind ik flauw maar hij flikt het desondanks om hele zalen mee te krijgen.
Als ik naar hem kijk en ik zie hem dirigeren en meedeinen maak ik me wel ernstig zorgen over die viool uit 1667 die hij in zijn linkerhand vrolijk mee laat deinen. Als dat maar goed gaat!
Ik denk overigens dat hij in het buitenland een stuk populairder is dan in Nederland.
Er zijn musici die geen goed woord over hebben voor zijn spektakel. Dat is ook heel begrijpelijk als je merkt dat het merendeel van de mensen toch houdt van gemakkelijker in het gehoor liggende muziek.
Dat zelfde verschijnsel vind je ook bij populaire muziek. Waarom krijgt Frans Bauer de Arena vol en bv Soesja Citroen niet? Niet omdat hij beter kan zingen.
Misschien spreekt muziek waarop je kunt meedeinen, inhaken bij je buurman/buurvrouw of met je brandende aansteker zwaaien meer aan.

The sound of silence

Goed, ik was er even niet. Ik ben een paar dagen weggeweest en toen ik terugkwam had ik last van overflow in mijn mailbox. Dat is niet omdat ik zo populair ben maar omdat ik door mijn vrijwilligerswerk erg veel mail ontvang, zeg maar zo'n 300 per dag.
Er waren ook nog de nodige blogs die ik wilde lezen dus ik heb zeker niet stilgezeten.

Maar die toren, dat doen we niet meer!

We waren met collega's de hele week in Frankfurt geweest bij de Lufthansa en we wilden die laatste dag gaan eten op/aan/om de Post Office tower. Als je de foto ziet is het wel duidelijk denk ik.
Een enorm hoog gevaarte waarbij vergeleken de Euromast een uitkijktoren is.
Het was een geweldige ervaring zo hadden ze ons verteld, bijna bovenin is een draaiend restaurant en als je daar zit krijg je een schitterend panoramisch uitzicht over Frankfurt.
Dus òp naar de Post Office Tower.Toen ik daar beneden stond was het wel even slikken, wat was dat ding hóóg!
Moed verzamelend stapte ik in de lift met Jean en Erica, de deuren gingen dicht en het ging met een vreselijke rotvaart naar boven.
Toen we boven stonden zat mijn maag ergens in mijn keel en ik was vreselijk duizelig. Ik stond te tollen op mijn benen.
We stonden in de garderobe en het akelige gevoel trok langzaam weg. We namen plaats in het restauran en NEEEEE!
Het restaurant draaide om de garderobe heen en buiten zag je Frankfurt draaiend aan je voorbijtrekken.
Dit was teveel voor mijn evenwichtsorgaan, ik werd weer draaierig en duizelig: met een ruk stond ik op, zei dat ik wegging, ondertussen pakte ik mijn jas uit de garderobe en liep naar een deur die ik al eerder had gezien. De deur leidde naar een trap en ik wilde voor geen goud die lift meer in.
Ik begon de trap af te draven met achter mij aan Erica en Jean die steeds maar riepen.Stop nou even, wat is er nou aan de hand?
Niets kon mij tot stoppen brengen, ik wilde naar buiten en wel zo snel mogelijk.
Helaas, ik kwam een hek tegen waar ik niet door kon en waaroor ik gedwongen werd alsnog de lift te nemen. Inmiddels hadden Erica en Jean zich weer bij mij gevoegd en we namen de lift naar beneden. Nu was ik voorbereid al voelde het alsof je in een vliegtuig zat met turbulentie.
Toen we beneden stonden keken we elkaar aan en Erica zei: het was wel een mooi gezicht hoor zoals jij die trap af rende met wapperende haren.
'Ja, dat zal wel'zei ik 'maar ik ben zo blij dat ik weer beneden op de grond sta. Nooit meer zal ik enige toren in- of opgaan.'
Intussen hadden we niets gegeten en in de omgeving van die toren waren ook geen restaurants.
Wel was er een soort Griekse taveerne waar we toen maar naar binnen zijn gegaan.
Ze keken er verbaasd op maar toen we vroegen of we wat konden eten werd het één en al bedrijvigheid. We kregen een glas ouzo, er werd muziek opgezet, geen sirtakimuziek maar meer oosters klinkende muziek, de kastelein kwam bij ons zitten en we moesten van alles vertellen, er werd nog een dansdemonstrtie gegeven. Het werd uiteindelijk de leukste avond die we die week in Frankfurt gehad hebben.
Maar die toren, dat doen we niet meer.

Vegetarisme(2)

Ik waag er nog een blogje aan. De stukjes van Wouter hebben me meer aan het denken gezet dan ik had verwacht.
Ik ben 20 jaar vegetariër geweest en op een gegeven moment begonnen de vegaburgers me ernorm te vervelen. De burgers die ik lekker vond werden òf uit de handel genomen òf ze verdwenen van het toneel omdat Marks en Spencer vertrok uit Nederland. (Dat was overigens een zwarte dag in mijn bestaan.)
Iglo had lekkere diepvries groenteburgers, hùp weg waren ze opeens. Valess had vegetarisch gehakt, dat verdween ook uit de schappen.
Ik ben toen af en toe weer vlees gaan eten en ook vis omdat het eten van vette vis me aangeraden werd door een arts.
Maar eigenlijk wil ik ook niet dat er voor mij meer dieren worden gedood dan strikt noodzakelijk is. Vis zal ik blijven eten maar voor de rest ga ik het vlees weer laten voor wat het is.
En ik was toch al niet van plan om het verzameld werk van KvhR in die leren uitvoering aan te schaffen. De gewone uitvoering is goed genoeg voor mij.

Neerlands hoop in bange dagen

Vegetarisme.

Binnen het vegetarisme heb je een aantal stromingen, maar doorgaans wordt onder vegetarisme het niet consumeren van vlees verstaan.
Je kunt om diverse redenen afzien van het comsumeren van vlees maar laten we er nu eens van uitgaan dat je geen vlees wilt eten omdat je niet wilt dat er voor jou meer dieren gedood worden dan nodig is.
Dan ben je er niet alleen met het niet-consumeren van vlees.
Je zult dan ook af moeten zien van toetjes van Mona (om maar een merk te noemen), daar zit gelatine in. In een kroket zit ook gelatine, zelfs in een groentekroket dus òf geen kroket òf je moet hem zelf maken.
Een donzen dekbed is ook taboe want daarvoor worden jonge eendjes en jonge ganzen kaalgeplukt en je kunt ervan uitgaan dat die eerst gedood worden voordat ze geplukt worden.
Om kaas te maken wordt stremsel gebruikt, gemaakt van de maag van jonge kalfjes dus dan moet je vegetarische kaas kopen bij de natuurwinkel.
En wat doe je verder met schoenen, riemen en tassen?
Schoenen lijken me onmisbaar in dit deel van de wereld dus daar moet je dan maar een concessie doen, voor riemen en tassen kun je nog een alternatief vinden. Evenals voor lederen schrijfmappen, handschoenen en wat je nog meer kunt uitvoeren in leer.

Maar wat moet je nou als het verzameld werk van Karel van het Reve uitkomt in een luxe uitvoering van leer? Dat vroeg Wouter van de Berg zich af in dit stukje en voor hem was het direkt duidelijk. Geen leren uitvoering voor hem van het verzameld werk.

Ik geloof dat ik het zelf in dit soort zaken nog nog wel eens op een accoordje zou willen gooien met mijn principes. Ik vind het eigenlijk wel bewonderenswaardig dat je zo principieëel kunt zijn