Mijn vorig stukje over Wolram Alpha heb ik per ongeluk voortijdig wereldkundig gemaakt. Ik had er bv nog een link in willen zetten en een leuk plaatje erbij. Al mijn bevindingen stonden er ook nog niet in maar ik werd steeds minder enthousiast dus ik laat het er maar bij.Bij deze dan de link
Van het plaatje zie ik verder maar af.
Toen ik op de blog van Madame las dat zij schoenen wilde opruimen maar uiteindelijk besloot om ze toch maar te bewaren kwamen bij mij de herinneringen boven aan vorig jaar toen ik ook een poging waagde om me te ontdoen van overbodige kleding en schoenen.
Kort daarvoor had zoonlief al eens opgemerkt dat mijn schoenenbezit op dat van Imelda Marcos begon te lijken.
Het is mij nogal eens overkomen dat ik schoenen paste die in de winkel lekker zaten en toen ik er op begon te lopen behoorlijk begonnen te knellen. Ik heb nogal grote voeten en ik heb moeten leren accepteren dat sommige schoenen gewoon niet voor mij zijn. Grote handen heb ik ook, eigenlijk zijn het vlerken dus de meeste dameshandschoenen zijn me ook te klein.
Maar ik ben ook geen klein vrouwtje.
Met pijn in mijn hart heb ik de boosdoeners in een plastic zak gedaan, ze nog een dag laten liggen voor het geval ik er spijt van zou krijgen.Vervolgens heb ze in de Kici container gepropt en ze de zegen na gegeven.
Tja, en toen kwam ik bij de kleding. Dat vond ik nog moeilijker dan die schoenen. Met het schaamrood op mijn kaken moet ik bekennen dat ik kledingstukken vond waarvan ik niet meer wist dat ik ze ooit gekocht had. Toen ik nog full time werkte wilde ik nooit mis grijpen als ik naar mijn werk ging en ik voerde dat als excuus aan als ik weer eens iets wilde aanschaffen.
Zelfs een mantelpakje en twee broekpakken had ik voor het geval we bezoek kregen van de Lufthansa, de SAS of Air France.
Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om die weg te doen maar toch heb ik vier vuilniszakken met kleding naar de Kici container gebracht. Het was een verschrikkelijke strijd. Wat ging er de zak in wat niet?
De strijd is overigens nog niet gestreden want er moet een tweede ronde komen.
Zal ik dan toch dat mantelpakje..?
Zal ik dan toch dat mantelpakje..?
Posts
3 opmerkingen:
Ik ben in armoede groot geworden, en daar zal het door komen dat ik nooit kleren wegdoe. Ze gaan bij mij pas weg als ze onherstelbaar stuk gegaan zijn.
Ik heb nu:
- vier spijkerbroeken;
- negen overhemden, waarvan ik er vijf draag (de rest is reserve);
- vier wintertruien;
- veertien t-shirts (eigenlijk veel te veel, dat geef ik toe);
- onderkleding en sokken natuurlijk;
- een winterjas, waarvan de voering op de rugzijde kapotgescheurd is;
- drie jasjes voor in de zomer;
- geen hoeden of juwelen of horloges.
Deze zaken gooi ik dus pas weg als ze stuk zijn gegaan en ik ze niet meer kan dragen. Ik vergat nog dat ik in totaal drie paar schoenen heb, alle drie kreukelig oud, en dat mijn boodschappentas van het jaar 1998 is en van de rafels aan elkaar hangt.
Toch leef ik een prettig leven.
Wolfram Alpha zal, denk ik, over één of twee jaar misschien iets waard zijn. Nu is hij nog niets waard. Het is nog een speeltje.
Jiji hebt het dan toch over je hart gekregen om ze écht weg te doen. Chapeau!
@Ben
Een prettig leven hangt niet af van de spullen die je hebt maar daar hebben we het al eerder over gehad.
@Madame
Ja, maar ik denk dat de tweede ronde veel moeilijker gaat worden.
Een reactie posten