Borstkanker

Toen mijn borst werd geamputeerd wist ik al dat het daar niet bij zou blijven. De periode tussen de amputatie en de vervolg behandeling heb ik maar gezien als vakantie want er stond me nog wel wat te wachten. Vorige week woensdag was het zover. Het gesprek met de internist/oncoloog.

Ze had mijn dossier gelezen en ze vroeg zich af of chemotherapie wel een goed idee was voor iemand met vrij ernstige COPD . Daarbij komt nog dat ik een stuk long heb wat bestraald is en overgevoelig is voor infecties.

Door chemo vermindert je weerstand tegen infecties op de 10e dag na de kuur en dan moet je jezelf in acht nemen en zorgen dat je uit de buurt blijft van mensen die je kunnen besmetten met iets.

De oncologe besloot de longarts te bellen. De longarts dacht dat het wel zou kunnen mits ik tijdens de chemotherapie anti-biotica zou slikken.

Dat zou neerkomen op een half jaar anti-biotica + bijverschijnselen en dan ook nog chemotherapie met de bijverschijnselen en Zofran tegen diezelfde bijverschijnselen. Jezus Christus wat zou dat allemaal wel niet teweeg kunnen brengen?

Ik merkte dat de oncologe ook twijfelde of het wel een goed idee was, ze vertelde me dat het een risicovolle onderneming was en dat het niet de bedoeling was om me dood te maken.

Ze vertelde me precies wat de risico's waren en suggereerde dat ik eerst nog een gesprek had met de oncologie verpleegkundige voordat ik een definitieve beslissing zou nemen.

Na het gesprek met haar werd het mij duidelijk, hoe cru het ook klinkt.

Ik kan dood gaan kanker maar ook aan de behandeling ertegen. Maar ik hoef niet dood te gaan aan kanker en ook niet aan de behandeling. Als ik chemotherapie zou krijgen loop ik een risico tijdens de behandeling, als ik geen chemotherapie krijg loop ik later het risico dood te gaan aan een verdwaalde kankercel die toch is ontsnapt aan de de scalpel, de bestraling en de hormoontherapie

Aan U de keus mevrouw.

Na een week wikken en wegen heb ik de keus gemaakt. Geen chemotherapie. De dag na het gesprek met de oncologie verpleegkundige belde de oncologe op om te vragen wat het gesprek had opgeleverd.. Ik vertelde haar dat het gesprek mijn mening versterkte dat het beter was om geen chemo te willen. Ze leek opgelucht en zei dat er de volgende dag op de poli een recept klaar zou liggen voor Tamoxifen met een middel tegen de bijverschijnselen.

Dat is de status. Woensdag krijg ik voorlichting over bestraling en dan maak ik een afspraak voor het verdere verloop.