Poederdot

Toen ik naar Voorburg verhuisde zag ik dagelijks een oude dame op een hallelujafiets door het dorp fietsen.
Ze had een perkamenten gezicht zoals je vaak ziet bij heel oude mensen. Haar gezicht was geplamuurd met make-up en roze poeder. Op haar wangen had ze paarse rouge.
Het haar was geblondeerd en hoog opgestoken met een tiara erin. Ze droeg vreemde gewaden met lange rokken en zoals ze daar fietste zag ze er erg hautain uit. Naast Poederdot werd ze dan ook wel de Koningin van Voorburg genoemd
Soms stapte ze van haar fiets af om bloemen te plukken uit tuinen die ze op haar weg tegenkwam. Niemand zei er wat van. Dat deed je niet bij Poederdot.
Ik weet eigenlijk niet of ze gewoon een beetje gek was of dement. Niemand wist dat.
Ze beeldde zich in dat ze een beroemd operazangeres was: in werkelijk was ze de dochter van een rijke zakenman. Ze hoorde gewoon bij het gezicht van Voorburg en toen ze overleed stonden de lokale sufferdjes er vol van. De Koningin is niet meer!
Voorburg zal nooit meer hetzelfde zijn zonder haar.

Dat zullen ze vast niet zeggen als ìk Voorburg verlaat.