De zondagsschool

Mijn vader kwam uit een atheïstisch gezin en moeder had een christelijke achtergrond.
Hoe mijn moeder het voor elkaar kreeg om mijn vader te bekeren tot het christendom is mij nooit verteld maar het resultaat daarvan was dat mijn broer en ik gedoopt zijn in de Ned Hervormde kerk en dat we op heel jeugdige leeftijd naar zondagsschool werden gestuurd.
Toen ik nog klein was vond ik dat allemaal wel interessant maar toen ik wat ouder werd werd het stomvervelend.
De leidster, juffrouw Hulsentop, een zeer dikke dame van het formaat slagschip, was wel lief maar ze kon toch niet voorkomen dat ik overwoog om te gaan spijbelen.
Ik wist alleen niet hoe ik de tijd moest doorbrengen want het was een kwartier lopen naar die zondagsschool, dan nog een kwartier terug en zo'n sessie duurde minstens een uur.
Toen het zomer werd kwamen er wat kermisattracties op de boulevard en omdat ik altijd geld meekreeg voor de collecte besloot ik dat eens uit te proberen. Het geld bleek ruimschoots genoeg te zijn voor wat rondjes in de draaimolen en de botsauto's.
Ik had de tijd van mijn leven, weg met de zondagsschool!
Dat ging een paar weken goed tot een kennis van mijn ouders ze vertelde dat ze mij in de draaimolen had zien zitten op zondag.
Uiteraard waren toen de rapen gaar en ik werd er ernstig over onderhouden.
Toen ik ze wist te overtuigen dat de zondagsschool niet aan mij besteed was hoefde ik er goddank niet meer heen.
Dat legde de grondslag voor een lang en gelukkig atheïstisch leven.