Akelig vaak droom ik van liften. Toegegeven, ik ben er niet dol op maar in mijn dromen ben ik er doodsbenauwd voor. Maar dat zijn ook heel enge liften. Je stapt erin en ze gaan met een rotvaart naar de 20e etage. En net als je denkt dat ze door het dak heen schieten stoppen ze en laten je achter met het akelige gevoel dat je lichaam wel op de 20e etage zit maar dat je hersenen dat nog niet weten.
Ook ben ik in mijn dromen in liften geweest met een horizontale liftschacht. Dan ging die lift van gebouw tot gebouw. Dan moest je eerst naar de hoogste etage en daar overstappen in de horizontale lift. Het ene gebouw was dan het vertrekgebouw en het ander het gebouw waar ik werk maar waar ik zelden terecht kwam. Meestal draaide het erop uit dat ik met de trein naar huis ging,
Wel veelzeggend trouwens, dat laatste.
Samuel Barber
11 jaar geleden
Posts
1 opmerking:
Ik droom nooit van liften, ik denk omdat ik niet precies weet hoe liften werken. Ik droom ook nooit van microscopen, sterrenwachten of vrachtwagens, ook omdat ik eigenlijk niet precies weet hoe die werken.
Ik ben in mijn leven één keer bij een begrafenis geweest. Wel ben ik al meerdere keren bij een crematie geweest. Toch gaat mijn engste droom over een begrafenis. Hij gaat ongeveer zo.
Achtergrond: een kerkje, wat bomen en bosschages. Het weer is regenachtig. We staan om het gat, waarin de kist is neergelaten, een paar mannen halen de touwen op.
Dan spring ik, met een gezicht dat zeggen wil: ‘Moet je mij eens kijken!’ het gat in. Het is een paar meter diep. Ik ga op die kist liggen en kan mij vanaf dat moment NIET MEER BEWEGEN.
Over de rand van het gat zie ik een paar gezichten van mannen die door elkaar heen praten: ‘Hij ligt daar prachtig’ en ‘Ja hoor, hij ligt goed’ en ‘Weer eentje minder.’
Waarna ze het natte, vieze zand over me heen scheppen - totdat ik wakker word en zwetend zeg: ‘Ja, ja!’
Een reactie posten