Over portefeuilles gesproken.

Een aantal maanden geleden werd ik in Leidschendam aangehouden door de politie. Een jonge agente stapte uit de politieauto.
Of ik me kon legitimeren en mijn autopapieren kon laten zien.
Nee, dat kon ik niet.
Waarom niet?
Omdat die in mijn portefeuille zitten en die ligt thuis.
Ondertussen informeerde de andere agent in de auto op wiens naam mijn kenteken stond.
De vrouwelijke agente vroeg mijn naam en die kwam overeen met de informatie die haar mannelijke collega inmiddels ontvangen had.
Hebt u eigenlijk wel een rijbewijs?
Ja hoor ik heb een rijbewijs maar dat ligt ook thuis, in hetzelfde mapje als de autopapieren.
En hoe komt het dat u geen papieren bij u heeft?
Bij dat soort onzinnige vragen krijg ik altijd de neiging om een nog onzinniger anwoord te geven zoals: ik heb nooit papieren bij me op dinsdag.
Maar ik zei keurig netjes dat ik was vergeten ze mee te nemen.
Dan moeten we u meenemen naar het bureau, mevrouw!
Ik zag het in gedachten al helemaal voor me, in de handboeien achterin de politiewagen naar het bureau.
Een leven lang uit handen van de politie gebleven en dan mee naar het bureau omdat ik geen papieren bij me had.
Die politieagente zat er zelf geloof ik ook wel een beetje mee want ze vroeg of ik echt helemaal niets bij me had waaruit mijn identiteit bleek.
Ja, een bankpasje heb ik.
Maar dat was niet voldoende, vond ze.
Toen opeens bedacht ik dat ik de legitimatie van mijn werk in het dashboardkastje had gelegd.
En dat was mijn redding, er staat ook een foto op dat pasje en ik hoefde niet mee naar het bureau.
Maar ik kreeg wel een bekeuring voor het niet 'op eerste verzoek tonen van een legitimatiebewijs'.
Oh ja, en een prettige dag nog verder!