zaterdag 25 april 2009

Leuk maar niet echt nodig.

Gisteren las ik bij www.blogger.com dat je met een mobiel apparaat , zoals een GSM ook kunt bloggen.
Zoiets vraagt erom om een keertje uitgeprobeerd te worden en dat heb ik dan gisteren ook gedaan.
Ik heb een G1 Android waarmee je kunt gmailen en na het sturen van een mailtje naar go@blogger.com kreeg ik een code.
Welnu, het werkt! Ik heb een nieuw mailadres gekregen waar ik mijn blogjes naar toe kan sturen.
Je kunt dan kiezen voor een nieuw blog of je kunt ze doorsluizen naar een blog dat je al hebt.
Ook kun je nog bepalen of het direct op je blog moet komen te staan of dat je ze nog even 'on hold' kunt zetten. Je kunt ook foto's meesturen die je eventueel met je telefoon hebt gemaakt.
Het is leuk dat het er is al zie ik mezelf daar nog niet veel gebruik van maken.
Dit blogje heb ik met mijn telefoon gemaakt.

donderdag 23 april 2009

De vreugde van het ongeloof


Wat is geloven eigenlijk? De bereidheid tot het opschorten van ongeloof? Het woord geloven impliceert in ieder geval dat je het niet zeker weet, anders zou het gewoon weten moeten zijn.
Sommige gelovigen beweren ook dat ze het zeker weten. En dat wat zij zeker weten is gebaseerd op iemands interpretatie van wat er in de geschriften staat en niet op wat zij met eigen ogen aanschouwd hebben. Omdat de interpretaties nogal uiteenlopen zitten we nu opgescheept met o.a. gereformeerden, hervormden, zevende dag adventisten, de pinkstergemeente, de jehova's getuigen, mormonen en er zullen er vast nog wel meer zijn. Oh ja, de volle evangelische gemeente van Johan Maasbach, die hoort er ook nog bij.
En dan hebben we het alleen nog maar over godsdiensten die op de bijbelse geschriften gebaseerd zijn.
Want we hebben ook nog de islam, die gebaseerd is op de koran.
Al die godsdiensten schreeuwen om het hardst dat ze het enige ware geloof verkondigen en vroeger sloegen ze elkaar de schedel in om hun woorden kracht bij te zetten.
Dat zouden ze misschien nu nog wel willen maar gelukkig laten ze dat uit hun hoofd.
Het elkaar de schedel inslaan wordt in sommige kringen nog wel beoefend na voetbalwedstrijden maar dat wordt toch wel als zeer primitief beschouwd.
De bijverschijnselen van al die godsdiensten liegen er ook niet om. Besnijdenis van jongetjes en ook van meisjes (ook al ligt de oorsprong daarvan niet bij de islam, het zijn alleen moslim meisjes bij wie dat gebeurt.) Een behoorlijk wrede, pijnlijke en doelloze ingreep.
Als je gelooft dat de mens geschapen is door god waarom moet je dan sleutelen aan zijn creatie?
Er zijn ook gelovigen die weigeren hun kinderen in te laten inenten tegen infectieziekten. Ook wreed, vraag dat maar eens aan iemand die zwaar gehandicapped is door polio en daarvoor niet ingeënt is omdat de ouders vonden dat dat tegen hun geloof indruiste.
Dan zijn er ook nog wat andere bijkomstigheden waarmee ze het leven onaangenamer kunnen maken.
Van sommige godsdiensten mag je bv op zondag niets want dan is het rustdag. Je moet dan naar de kerk en je mag desnoods wandelen maar verder mag je helemaal niks. Het gaat er gewoon om dat je niets leuks doet want wandelen en naar de kerk gaan is in mijn ogen niet hetzelfde als rusten. Zeker niet als je op zo'n harde kerkbank stil moet zitten.
Dan zijn er nog dingen zoals sex vóór het huwelijk, abortus, de pil, embryoselectie en vooral niet te vergeten de paus die vindt dat het uitdelen van condooms in Afrika niet een goede manier is om Aids te bestrijden.
Wat dan wel een goede manier is zegt hij niet concreet maar hij uit wat vaagheden. Hij zal wel bedoelen dat men maar in kuisheid moet leven. Hij kan het weten want dat doet hij al jaren, tenminste daar mag je vanuit gaan
Wat mij betreft mag het geloof afgeschaft worden. Lekker op zondag doen waar je zin in hebt.
De burka's uit. De zwarte kousen kunnen ook uit. Kruisjes, keppeltjes en hoofddoekjes kunnen in de kast.
Maak concertzalen of expositieruimtes van de mooiste kerken. Geen gesteggel meer over de inhoud van de bijbel of de koran. De homo's kunnen met rust gelaten worden en de moslima kunnen iedereen weer een hand geven.
Als we maar gewoon een beetje aardig voor elkaar zijn komt het best in orde.

vrijdag 17 april 2009

Holadiee!


Vanochtend ben ik naar de neuroloog geweest voor de uitslag van de MRI scan. In een vorig stukje vertelde ik dat hij Pim heette en verdomd, hij was echt een man om Pim te heten.
Na een kort gesprekje controleerde hij de kracht in mijn handen en armen, daarna ging hij met een stokje langs alle zenuwbanen en keek of er gevoel zat in mijn vingertoppen.
Vervolgens keken we samen naar de MRI. Op de plaatsen waar ik pijn heb was volgens hem duidelijk slijtage te zien maar verder geen enge dingen. Ik heb een verwijsbrief gekregen voor een fysiotherapeut. 'Het ga je goed,' zei hij toen ik wegging.
Zo langzamerhand denk ik dat er meer foto's van mijn binnenste zijn dan van de buitenkant.
Echte schoonheid zit van binnen zeggen ze. Daar wil ik nog wel eens een boom over opzetten.

dinsdag 14 april 2009

MRI-scan

Vandaag om drie uur brak het moment suprême aan. De MRI scan. De vorige keer was ik in slaap gevallen, vandaag had ik ook een tabletje ingenomen. Deze keer moest ik op mijn rug liggen. De assistente vroeg of ik muziek wilde horen, ik vroeg wat voor muziek en het bleek de radio te zijn. Ik vroeg of ik het kon uitzetten als ik het niet mooi vond. Nee, dat kon niet. 'Laat dan maar,' zei ik.
Braaf ging ik op een soort plank liggen en ik werd de MRI in geschoven. Toen ik de bovenkant van die buis zo vlek boven mijn gezicht zag, raakte ik heel even in paniek, maar ik heb mijn ogen dichtgedaan en daarna ben ik gaan denken welke stops de trein naar Alkmaar maakt als je in Den Haag instapt, wat je onderweg allemaal ziet en hoe je vervolgens naar het busstation loopt om daar bus 165 naar Egmond te nemen. Vooral niet mijn ogen opendoen dacht ik ook steeds
Het lukte wonderwel om me daarop te concentreren ondanks de harde geluiden die ik hoorde. Het waren steeds andere geluiden, ik herkende het geluid van een drilboor, een soort autoalarm en nog wat geluiden die ik niet thuis kon brengen.
En toen wass het voorbij. Ik zei tegen de assistente dat het achteraf allemaal wel meeviel en ze vond dat ik uitstekend stil had gelegen.
Toen ik thuiskwam ging mijn mobiel en een mevrouw van een uitvaartverzekering waar ik informatie over had gevraagd belde. Een perfecte timing. Ik werd toen getracteerd op de volgende vragen.

Wat wat voor kist wilt u?
Wat moet er met de as gebeuren?
Wilt u koffie met cake of koffie met broodjes?
Moeten er dankbetuigingen komen?
Hoeveel volgauto's wilt u?

Dat zijn heerlijke vragen zo op een zonnige dinsdagmiddag als je opgelucht uit het ziekenhuis komt. Ik wilde hard roepen dat ik bij nader inzien toch maar liever niet dood ging maar het eeuwige leven is alleen voor de gelovigen onder ons weggelegd.

vrijdag 10 april 2009

Goede vrijdag?


Vandaag was ik een kwartier te laat voor mijn afspraak in het ziekenhuis. Dat kwam eigenlijk goed uit want ik was direct aan de beurt. Misschien moet ik dat vaker doen.
Eenmaal binnen zei de interniste dat ze geen uitslag had van de CT scan. Ik vertelde haar dat de CT scan was afgezegd nadat de radiologe had overlegd met de longarts en dat in plaats daarvan foto's waren genomen. Ze leek daar behoorlijk ontstemd over, ze zat wat te pruttelen terwijl ze aan het schrijven was in mijn dossier. Op de botscan waren geen bijzonderheden te zien alleen een overbelaste schouder.
Ik vroeg haar of dat kon komen van teveel achter de PC zitten en dat kon. Helaas had ze op de foto's wel iets gezien, ze had het over C3 , een van de nekwervels. 'Eigenlijk zit me dat dwars', vertelde ze. Tja, mij zit het ook dwars, daarom zat ik daar uiteindelijk. Ze ging Pim bellen, zei ze.
Pim bleek een neuroloog te zijn. Ze somde alle vreselijkheden die me zijn overkomen op aan de neuroloog en ze besloten samen dat er dan maar een MRI-scan (Magnetic Resonance Imaging) gemaakt moest worden om te kijken wat er aan de hand was en wel met spoed. Dat ze dat ook echt meenden bleek uit het feit dat ik dinsdagmiddag die scan al krijg. Zo'n scan is niet echt een lolletje, je ligt in een buis en terwijl ze aan het scannen zijn hoor je een oorverdovend lawaai.
Ik heb al eerder zo'n scan gehad dus ik weet wat me te wachten staat. Ik had toen een tabletje Lexotanil ingenomen en ik ben in slaap gevallen ondanks het lawaai.
Vrijdag 17 april hoor ik de uitslag.

woensdag 8 april 2009

Bezoek of bezoeking?


Of ze nou echt een oom en tante van me waren weet ik eigenlijk niet. Ze woonden op de Parallelweg in Meppel in een heel klein huisje. In mijn herinnering waren ze ontzettend oud.
Als ik met mijn vader en moeder in Meppel was moesten we er altijd een middag op bezoek.
We werden dan toegekeft door een heel klein zwart dwergpinchertje. Het beestje stond te trillen op zijn pootjes en bleef ons voortdurend in de gaten houden.
Oom Jasper had nog maar een paar tanden en kauwde voortdurend op pruimtabak. Als hij uitgekauwd was spoog hij dat met een boog in de kwispeldoor die achter de potkachel stond, een gewoonte die ik vreselijk smerig vond.
Tante Anna was een vriendelijke vrouw, een dikke schommeltante die op haar gemak door het huisje slofte. In huis rook het een beetje zurig alsof er nooit een raam openging en waarschijnlijk was dat ook wel zo.
Kinderen hadden ze niet, ze hadden het kleine hondje en dat werd vertroeteld als een kind.
Tante Anna schonk thee in voor de volwassenen en ik kreeg een glaasje ranja met een koekje.
Omdat het er zo vies rook wilde ik eigenlijk die ranja niet en ook het koekje leek mij niet zo smakelijk.
Maar ze hadden wel een mooi achtertuintje waar ik altijd even naar ging kijken: de ranja ging dan mee en het koekje ook. Zodra ik me uit het zicht wist van de volwassenen werd het glas ranja achter een plant geleegd. Het hondje ging altijd mee, die wist dat hij het koekje kreeg. Meestal kwam ik er op die manier vanaf maar soms schonk tante Anna een tweede glaasje limonade in als ik weer binnenkwam. Weer naar de tuin kijken zou wel al te opvallend zijn dus ik moest het wel opdrinken. Dan kwam na verloop van tijd het moment waarop het bezoek een bezoeking werd.
Ik moest dan plassen en oom Jasper en tante Anna hadden geen WC.
Achter het huis hadden ze een soort doos met een gat erin en het stonk er ontzettend. En dan heb ik het nog niet eens over de spinnen die ik daar zag zitten.
Ik kende dat helemaal niet. wij hadden een huis met een wc en zelfs een badkamer met ligbad.
Mijn moeder moest mee om de wacht te houden tot ik klaar was met plassen.
Oom Jasper en tante Anna zijn erg oud geworden.
Het hondje ging het eerst dood. Toen overleed tante Anna. Oom Jasper heeft er nog een tijdje alleen gewoond tot ook hij stierf.
Toen hij was overleden werd het huisje onbewoonbaar verklaard net zoals veel huisjes in de omgeving. En toen alle huisjes leeg waren kwam de sloper.
Ik ben later nog één keer langs de Parallelweg gelopen, maar ik herkende er niets meer.
Maar het gezicht van tante Anna zou ik nog steeds uit kunnen tekenen.