Aardvark

Aardvark is een nieuwe door Google opgekochte dienst waaraan je vragen kunt stellen die 7 van de 10 keer beantwoord worden. Ben had me er op gewezen en hij had er ook iets over geschreven in een stukje.
Zoiets moet je natuurlijk direct uitproberen en ik heb me ingeschreven. Ze vragen dan of je zelf ook bereid bent om vragen te beantwoorden en je kunt dan de categorie van je expertise opgeven. Ik heb opgegeven dat ik vragen wilde beantwoorden over klassieke muziek en vegetarisme.
Ze vragen dan of je bereid bent om te chatten en in mijn geval heb ik dus mijn gmailadres gegeven.
Het is een Amerikaanse dienst en ze gaan ervan uit dat je in Amerika woont dus ik woon in Denver, Colorado.
En dan moet je een vraag stellen. Je kunt natuurlijk niet vragen hoe je boerenkoolstamppot moet maken of waar je een hoogwerker kunt huren dat mag duidelijk zijn.
Mijn vraag luidde: I want to build a website, what is the best Content Management System to use?
En toen gebeurde er van alles, ik kreeg er een nieuw adres bij in mijn lijst: Aardvark-g205, en ik kreeg een chatverzoek. Toen ik dat opende kreeg ik een mededeling van Aardvark dat ik drie antwoorden had op mijn vraag en die werden doorgestuurd. Net was ik van de schrik bekomen of tringg daar was weer een chatverzoek, ditmaal met twee antwoorden.
Dat waren er vijf binnen drie minuten. Tien minuten later kreeg ik nog twee antwoorden per mail binnen. Zeven antwoorden in totaal en ze waren bijna gelijkluidend.Ik heb ook drie vragen aan mij binnengekregen, ene Gary wilde weten wat de bezienswaardigheden waren in Denver.
Oeps! Ik heb maar gauw Pass ingetypt. Daarna kwam er nog een verzoek over hoe wat de beste samenstelling was van een vegetarische maaltijd,
Vaochtend om een uur of twaalf kwam er weer een chatverzoek binnen: de vraag kwam van een 22 jarige jongen die Peter heet: I hate meateaters, they are nastly people, killing innocent animals, what are your feelings about that?
Ik wilde eerst antwoorden: You are an intolerant little asshole maar ik heb keurig geantwoord:
Hating people because they eat meat is not solving the problem. It is much better to explain to them in a friendly manner why eating meat is harmful to themselves and to the animals.
Ik ben maar niet begonnen over de ecologische voetstap. Peter was nieuw had Aardvark mij verteld dus ik denk dat het ook een probeervraag was.
Aardvark is een goed idee. Het Engelse taalgebied is heel groot dus er zit heel veel expertise denk ik.

De bus naar Heiloo

Iedere keer als ik naar Egmond ga valt het mij op hoe gemoedelijk en relaxed de mensen daar in de omgeving zijn, of je nou met de bus gaat of boodschappen doet in de supermarkt.

Als je in Den Haag in een supermarkt per ongeluk met je karretje tegen iemand aanrijdt moet je niet verbaasd zijn als hij/zij direkt roept: ken je Godverdomme niet uitkijke?

De buschauffeurs zijn ook niet buitensporig vriendelijk of behulpzaam al kan ik me wel voorstellen dat dat af en toe een behoorlijk stressvolle baan kan zijn.

Gisteren stond ik in Egmond op de bus te wachten naar Heiloo. Er kwam een bus aan waar Geen Dienst op stond. De bus stopte, de deuren gingen open en de chauffeuse vroeg: "moet je naar Heiloo?"

Toen ik zei dat dat inderdaad zo was maar dat er Geen Dienst op die bus stond zei ze dat ik gewoon in moest stappen, de computer van de bus was kapot, ze reed die route vandaag voor het eerst en niets deed het in die bus. Ze wees me op een soort Tomtom die het dus ook niet deed zodat ze niet eens precies wist hoe ze moest rijden.

Ik betoonde mijn medeleven met de situatie, kocht een kaartje en ik ging voorin zitten.

"Eigenlijk heb ik de pest aan computers," vertelde ze. "Een mailtje sturen dat lukt nog wel maar voor de rest snap ik er helemaal niets van. Mijn dochter is er heel handig mee, dan is ze bezig met copiëren en plakken en dat gaat mij allemaal veel te vlug. En van dat internetbankieren moet ik ook niets hebben. Gek hè, vroeger als we een nieuwe tv kregen of een nieuwe videorecorder had ik direct door hoe alles werkte maar nu je tegenwoordig alles met de afstandsbediening moet doen kan ik er niet meer mee overweg."

Intussen had ze er flink de sokken ingezet en ik begon me al bezorgd te maken dat ze met een rotgang het station voorbij zou rijden.

"Zie je die bushalte daar?" vroeg ze. Ja, die zag ik. "Daar woont een collega van mij die veertig jaar in dienst is en voor de gelegenheid hebben ze een bushalte voor zijn deur gemaakt. Als we dan langsrijden stoppen we even om flink te toeteren."

Ik vertelde haar dat ik het een leuk idee vond en ze vroeg waar ik eruit moest.

"Bij het station," vertelde ik.

Ze trapte keihard op de rem. "Dat is hier, was ik er toch bijna voorbijgereden. Nou goeie reis dan maar. Doei en tot ziens!

Ik heb nog even naar haar gezwaaid toen ze wegreed. Ik vond het een leuk mens.