Een dag om niet snel te vergeten

Gisterochtend werd ik rond 7.30 wakker van een geluid in de keuken. Het leek alsof er iets viel.
Slaapdronken draaide ik me nog een keer om en weer hoorde ik een geluid alsof er iets viel.
Tegelijkertijd hoorde ik alarmpiepjes uit de meterkast komen. Als ik die piepjes hoor weet ik dat de stroom uitgevallen is.
Er was iets niet helemaal pluis. Ik stond op en wilde de keuken inlopen maar de kamer stond helemaal vol rook en de keuken ook. Toen ik de keuken inliep zag ik allemaal brandende stukken kunststof van de deur van de side by side koelkast afkomen. In die deur zit een opening via welke je ijsblokjes kunt tappen en ijskoud gefilterd water.
Het enige dat ik kon uitbrengen was: Jezus Christ. Ik pakte een stapel keukenhanddoeken en maakte ze nat en probeerde de brand te blussen. Dat lukte niet best en de rook was zo scherp en walmde zo erg dat ik de deur naar buiten moest openzetten om lucht te krijgen.
Toen ging ik op zoek naar mijn GSM die ik 's nachts altijd binnen handbereik heb en ik belde 112.
Ik vroeg naar de brandweer, die ik direct aan de lijn kreeg. Ik zei: 'Brand' noemde mijn adres en plaatsnaam en een mannenstem zei : 'We komen eraan.”.
En in de verte hoorde ik de sirenes al. Binnen de kortste keren stonden er drie brandweerauto's en een politieauto voor de deur.
Imiddels had ik al haast geen lucht meer en ik rende naar buiten. Een heel rustige brandweerman zei dat hij een ambulance ging bellen, de rest van de brandweermannen draafde mijn huis in.
Aardige buren brachten me water en toen kwam de ambulance. Ik moest de ambulance in en ik werd direct aan de zuurstof gezet.en er werd een naald ingebracht voor een infuus.
“U gaat met ons naar de Eerste Hulp” zei de meneer van de ambulance. “Ja maar'' probeerde ik nog. ''Ik kan u niet weg laten gaan zonder dat u onderzocht bent” sprak de man.
“Maar laat dan iemand mijn tas pakken met mijn GSM en mijn papieren” zie ik wanhopig.
“De politie pakt uw tas en uw sleutels en brengt ze naar het ziekenhuis” stelde de man mij gerust.
Ik gaf me gewonnen, vreemde mensen in mijn huis, ik moest het laten gaan en erop vertrouwen dat alles goed zou komen.
Ik werd vastgebonden op de brancard en ze bleven zuurstof toedienen. Binnen no time waren we in het ziekenhuis en daar werd ik direct verneveld met Ventolin. Er werd bloed afgenomen, er werd een ECG gemaakt, bloeddruk opgemeten, saturatie gemeten , er werd een longfoto gemaakt.
De politie kwam de huissleutels brengen. Mijn tas met mijn papieren en mijn GSM? Nee, die hadden ze niet meegebracht.
Ach nou ja. Er kwam iemand langs van Salvage. Hij was al aan de deur geweest maar trof daar niemand aan, hij had van de buren gehoord dat ze mij met een ambulance weg hadden zien gaan.
Intussen kwam de arts me vertellen dat ik naar huis mocht en hij bood aan me thuis te brengen.
Toen we arriveerden nam hij de gegevens op, regelde een schoonmaakbedrijf die het bluswater opruimde en een apparaat plaatste om die rotlucht het huis uit te krijgen.
En toen was ik weer op mezelf aangewezen. Gelukkig maar!

All the lonely people, where do they all come from?

Ze zit op de bank bij Albert Hein, onze nationale grootgrutter. Ze heeft een beker koffie in haar handen. Prachtig lang zilvergrijs haar heeft ze: het is met een speld in een staart samengebonden . Sportief gekleed, kort jasje , lange broek en sportschoenen. Ik schat haar ongeveer 75 jaar.
Je ziet haar bij ook bij de koffiehoek van de Jumbo supermarkten in Voorburg en Leidschendam.
Het is duidelijk dat ze daar komt om niet alleen te zijn.
Ik ging een keer op de bank zitten bij AH omdat ik een mailtje wilde componeren, ze zat daar en groette vriendelijk.
Toen ik klaar was met het mailtje vroeg ze wat ik had gedaan. Ik vertelde haar dat ik een mailtje naar iemand had gestuurd vanaf mijn telefoon.
Haar ogen lichtten op en ze keek me geïnteresseerd aan. 'Een mailtje?' vroeg ze.
Daar had ze nog nooit van gehoord. Ik heb haar zo goed en kwaad als het ging uitgelegd wat een mailtje was. Toen kwam er een mailtje terug.
Ik legde haar uit dat iemand achter een computer mij dat mailtje had teruggestuurd. 'En waar zit degene dan die u dat mailtje stuurde?' vroeg ze.
'Zo'n 80 kilometer hier vandaan, in Noord-Holland', zei ik.
“Zò ver?” Ze schudde haar hoofd.
Veel begreep ze er niet van maar ik had er een vriendin bij.

Les 2 van tante Lies

Daag lieve mensen,

Ik zie dat jullie er weer allemaal zijn voor de tweede les. Adoe, gombal, ben jij er ook? Wat leuk! Jou ook weer een tijd niet gezien. Tante Tjoeki komt straks ook hoor! Zij heeft mij nog geschreven ja. Na de les van vorige keer.
Wat zeg je gombal? Je hebt je bril niet bij je? Oh, dan kom je toch dicht bij mij vooraan zitten..Ach, breng even een stoel voor mijn vriendin gombal. Zo gezellig dat je nu bij mij vooraan zit. Adoe zeg, wat zie je er beeldig uit!
Vandaag ga ik met jullie praten over de tjobeh en de oelekan. Daarmee wrijven wij de natte kruiden fijn.Daar steekt iemand zijn zijn hand op, toean vraagt u maar?
'Oh, u gebruikt altijd de keukenmachine, sayang sekali toean, er gaat echt niets boven de echte tjobeh en de oelekan hoor!
In de tjobeh kunt u alles fijnwrijven met de oelekan. Is zo klaar, en dan gaat het zo lekker ruiken in de keuken.
In de tjobeh gaan we lekkere sambal serdadoe maken voor bij de nasi belaser. We nemen 5 rode sjalotjes, 8 rode lomboks, 1 el pinda olie, 2 eetlepels ketjap manis en zout. De lomboks en de sjalotjes snijden we grof en dan maken we het verder fijn in de tjobeh met de oelekan. Dan verhitten we in de wadjan de olie en we bakken de puree van sjalotjes en lomboks. Daarna doen we de ketjap en zout naar smaak erbij en klaar is de sambal. Hij is wel pedis hoor! De belandas moeten de pitjes maar uit de lomboks halen.

Nasi goreng belaser

400 gram rijst

1 rode ui

2 teentjes knoflook

150 gram spitskool

3 el plantaardige olie

1 tl trasi bakar

1 tl gemalen ketoembar

1 tl laospoeder

2 tl sambal oelek

enkele el ketjap manis

Voor erbij

komkommer, tomaatjes

4 eieren en gefrituurde uitjes

• Kook de rijst gaar en laat hem afkoelen(Daar hebben jullie toch op geoefend?)
  Snijd de ui en knoflook fijn en snipper de kool.
  
• Verhit de olie in een wadjan, fruit de ui en de knoflook in 5 minuten lichtbruin , voeg de trasi , ketoembar , laos en sambal toe en roerbak 5 minuten. Schep de kool en de rijst erdoor en blijf omscheppen tot alles weer goed heet is.
  Meng er tenslotte de ketjap en de selderij door.
• Snijd de komkommer in schijfjes en de tomaatjes doormidden. bak vier spiegeleieren
• Leg de nasi belaser als en bergje op de borden en leg er een spiegelei bovenop. Schik er wat komkommerschijfjes en tomaatjes naast.

Selamat makan, doe doe en tot de volgende keer!

Ik ben niet alleen.

Ik heb een sprekende printer. Hij zegt: ''printing has now started" als hij begint met printen en "printing is complete" als hij klaar is met printen.
Hij laat mij dat weten via de luidsprekertjes van mijn laptop. Net alsof ik niet kan zien dat hij begint met printen.
Zouden ze bij Lexmark denken dat ik niet kan zien of horen?

Voor tante Tjoeki

Ach lieve tante Tjoeki,

Wat leuk dat jij reageerde op mijn eerste les, jij hebt geen les nodig dat weet ik wel, maar toch leuk dat je kwam kijken. Dat van dat vingerkootje is ook helemaal goed maar je weet hoe die belanda's zijn. Niet huilen he? Wij hebben allemaal last van tempo doeloe maar wij moeten ervan maken wat ervan te maken is, toch? Soms hoor ik ook de tokè in mijn gedachten en dan word ik verdrietig. Maar we hebben het toch goed ja?
Ik kom gauw terug met mijn volgende recept.

Liefs
Tante Lies

De eerste les.

Dag lieve mensen,

Daar ben ik weer. Ik kreeg zoveel brieven van jullie aardige mensen met de vraag of ik weer mijn lezingen wil geven over de authentieke Indische keuken.

Ik zei tegen mijn schattebout van djattihout: ' de mensen hebben me nodig. Ik moet nodig weer gaan praten over ons lekkere eten en hoe je dat moet koken.'

'Ach toet ' zei mijn schattebout, 'als jij wil gaan praten moet jij dat doen hoor!'

Dus hier sta ik dan in mijn mooiste sarong kebaja voor jullie. Ik heb jullie wel gemist hoor!

Ik heb ook weer veel recepten voor jullie dus laten we van start gaan.

We beginnen met de rijst. Wij Indo's noemen de rijst nasi of nasi poetih en dat mag nooit snelkookrijst zijn of toverrijst. Daar kan Tante Lies heel boos om worden hoor! Je moet gewoon rijst leren koken, pandan rijst of Surinaamse rijst.

Een klein kopje rijst per persoon, de rijst goed wassen tot het water helder is. Voor elk kopje rijst neem je twee kopjes water. Je laat het water koken en dan húp de rijst erbij. Zodra het water weer aan de kook is de pan op een vlamverdeler zetten en niet roeren. Je ziet dan in die rijst allemaal putjes komen, dat zijn stoomgaatjes en die moet je met rust laten. Na twintig minuten is de rijst klaar.

Volgende week kom ik weer, oefen maar flink op de rijst , volgende week geef ik jullie dan een recept voor authentieke nasi belaser.

Adoe zeg, wat heb ik jullie gemist, ik doe nog een recept voor jullie.

Frikandel tahoe dan oedang

300 gram tahoe

100 gram gekookte garnalen

1 rood sjalotje

1 teentje knoflook

1 tl sambal trassi

30 gram bloem

zout en zwarte peper

plantaardige olie

Voor de saus:

2 teentjes knoflook

2 bosuitjes

2 ½ dl bouillon

1 tl aardappelmeel

2-3 el ketjap manis

zout en zwarte peper

Bereiding:

• Hak de tahoe en de garnalen heel fijn. Pel het sjalotje en de knoflook en snijd ze ragfijn. Vermeng dit alles met de sambal, bloem en zout en peper maar smaak en vorm er balletjes van. Laat ze even rusten
• Pel voor de saus de knoflook en maakt de bosuitjes schoon; snijd de knofook fijn en de bosuitjes in ringetjes.
• Verhit een wadjan op hoog vuur en voeg 1 el olie toe. Draai het vuur iets lager en bak knoflook en bosui circa 3 minuten. Voeg de bouillon toe en breng aan de kook. Roer het aardappelmeel glad met 1 el ketjap en bind de saus ermee; laat hem 1 minuut koken. Breng de saus op smaak met ketjap, zout en peper.
• Verhit ruim olie in een wadjan en bak de tahoeballetjes rondom goudbruin. Schep ze eruit, laat ze even op keukenpapier uitlekken en serveer ze met de saus.

Selamat makan, doedoe en tot de volgende keer!

Toveren met tante Lies

Tante LiesIs terug met haar bekende lezingen over de authentiek Indische keuken.
Binnenkort in dit theater. Weer met heerlijke recepten, ook voor de vegetariër.

CYPTAM test

In mijn kleine smartje stoof ik (iets te laat) naar het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft. Ik moest op de 6e étage zijn bij de researchverpleegkundige omdat ik had toegezegd deel te nemen aan een klinische studie waarin de invloed van genetische (DNA) variaties van het enzym CYP2D6 op het metabolisme en effect van tamoxifen zal worden onderzocht .

Dit enzym zet in de lever tamoxifen om in een stof die nog werkzamer is dan tamoxifen. Deze stof heet endoxifen. Bepaalde DNA variaties zorgen ervoor dat het dat het enzym minder goed werkt waardoor er minder endoxifen gevormd wordt dan bij mensen die deze variant niet hebben.

Om te onderzoeken welke DNA variant ik heb zouden er twee buisjes bloed moeten worden afgenomen. Dit zou vanmiddag gebeuren. Toen Edith, de researchverpleegverpleegkundige bloed af wilde gaan nemen vroeg ze wanneer ik de laatste Tamoxifen had ingenomen.
Om 12.00 antwoordde ik. Toen ging het feest niet door want er moest 12 uur zitten tussen de laatste afname van Tamoxifen en het bloedonderzoek.
Voor niets naar Delft gereden dus. Maar morgen mag ik in Voorburg bloed af laten nemen en dat scheelt aardig wat reistijd.

Poederdot

Toen ik naar Voorburg verhuisde zag ik dagelijks een oude dame op een hallelujafiets door het dorp fietsen.
Ze had een perkamenten gezicht zoals je vaak ziet bij heel oude mensen. Haar gezicht was geplamuurd met make-up en roze poeder. Op haar wangen had ze paarse rouge.
Het haar was geblondeerd en hoog opgestoken met een tiara erin. Ze droeg vreemde gewaden met lange rokken en zoals ze daar fietste zag ze er erg hautain uit. Naast Poederdot werd ze dan ook wel de Koningin van Voorburg genoemd
Soms stapte ze van haar fiets af om bloemen te plukken uit tuinen die ze op haar weg tegenkwam. Niemand zei er wat van. Dat deed je niet bij Poederdot.
Ik weet eigenlijk niet of ze gewoon een beetje gek was of dement. Niemand wist dat.
Ze beeldde zich in dat ze een beroemd operazangeres was: in werkelijk was ze de dochter van een rijke zakenman. Ze hoorde gewoon bij het gezicht van Voorburg en toen ze overleed stonden de lokale sufferdjes er vol van. De Koningin is niet meer!
Voorburg zal nooit meer hetzelfde zijn zonder haar.

Dat zullen ze vast niet zeggen als ìk Voorburg verlaat.

Zo doe je dat!

Het was druk bij de NS loketten op het station Alkmaar. Er waren twee loketten open; voor het ene loket stond een lange rij en voor het andere loket stond een vrouw met een koffer en naast haar stond een rolstoel met een gehandicapte jonge vrouw erin.
De vrouw met de koffer was boos, dat was duidelijk te zien aan haar gezicht. Ze was een Duitse zo bleek later. Ze wilde hulp bij het instappen in de trein en volgens de lokettiste had ze dat twee uur tevoren moeten aanvragen. De vrouw argumenteerde dat ze dat niet wist, op de heenweg had ze ook geen problemen gehad. De lokettiste hield vol dat ze dat twee uur eerder had moeten aanvragen want dat waren de regels.
De Duitse vrouw vertelde dat dat in Duitsland niet hoefde waarop de lokettiste nogal venijnig antwoordde: Wir sind hier nicht in Deutschland, wir sind hier in Holland.
Het was duidelijk dat de Duitse vrouw daar geen boodschap aan had, ze bleef gewoon staan met een vastberaden blik in haar ogen. Een strategie die vruchten afwierp.
De lokettiste werd er nerveus van, ze had door dat ze die vrouw beter kon helpen omdat de rij aan het andere loket steeds langer werd.
Ze bood aan om de vrouw persoonlijk de trein in te helpen maar ze wilde nog bellen naar het aankomststation opdat daar ook iemand zou kunnen helpen bij het uitstappen.
Dat lukte niet meer en de lokettiste vertelde de vrouw dat ze bij het uitstappen maar een medepassagier moest vragen haar te helpen.
Toen verdwenen ze naar spoor 5 en de rust keerde weer.