Betekenen

Vanmiddag ben ik betekend op de afdeling Radiologie. Ik moest in een klein hokje mijn bovenkleding uittrekken en toen werd ik gehaald om onder de simulator te gaan liggen op een smalle lange tafel. In mijn knieholten werd een soort kussen gelegd waardoor je er vrij ontspannen bij kon liggen en ik moet mijn armen spreiden.
Ik dacht nog heel even dat als ze de tafel in verticale stand zouden zetten ik net op Jezus zou lijken. Alleen de doornenkroon ontbrak nog. De radiologe en twee assistentes gingen naar mijn operatiewond staan kijken en dat voelde wat ongemakkelijk. Toen begon de Radiologe te spreken: lateraal-links-2b of woorden van die strekking. Vervolgens ging het apparaat boven mij bewegen en hoorde ik een hoop geklik. Er werden foto's genomen, dat was duidelijk. De Radiologe ging weer verder in haar geheimtaal en weer verschoof het apparaat.
Zo ging het even door, geheimtaal--beweging van het apparaat-foto's-nemen. Toen werd er een streep gezet midden op mijn borst.
Ik dacht even -blij- dat het afgelopen was maar het enige wat ze hadden gedaan was het bestraalde gebied van acht jaar geleden reconstrueren.
Nu begon het echte werk pas. Gelukkig hoefde ik mijn rechterarm niet meer in spreidstand te houden.
Hetzelfde ceremonieël herhaalde zich aan de linkerkant alleen nu werden er allerlei plakkertjes op mijn lijf geplakt. Het licht ging aan en weer uit , ik doed mijn ogen maar dicht en probeerde te ontspannen want ik lag al zeker 25 minuten doodstil in dezelfde houding. De radiologe was bezig met het litteken en dat voelde behoorlijk pijnlijk. Achteraf bleek dat ze daar ook met plakkertjes in de weer was. Het apparaat draaide horzontaal om zijn as en ik zag een witte plaat boven mijn hoofd komen met een smalle rode streep van licht erop. Er zaten donkere vlekjes op die plaat, het leken wel bloedspetters en ik hoopte maar dat het bij mij niet zo ver zou komen. Achteraf bleken het herkenningspunten te zijn. Maar nu begon eindelijk het betekenen : er werden strepen getrokken met een soort stift. Zwarte strepen, blauwe strepen en rode cirkeltjes.
Toen het tekenen klaar was werden de plakkertjes eraf gehaald dat deed even flink pijn.
Daarna werd er over de strepen nog geëtst zodat alles goed zou blijven zitten .
Ik mag wel douchen maar niet niet met een handdoek wrijven, alleen droogdeppen.
Alsof ik met een handdoek over een wond zou gaan rossen die net dicht is!
Maandag is de eerste bestraling. De eerste van 25.

Muis

Ik heb een muis. Ik weet het nu zeker. Ik bedoel, eerst dacht ik dat mijn verbeelding met me op de loop ging maar ik zag hem lopen.
Hij is waarschijnlijk binnengekomen door de achterdeur die met dit weer regelmatig openstaat.
Ik vraag me af of hij de weg terug weet te vinden als ik de achterdeur weer openzet, maar dan loop ik de kans dat er nog een muis binnenkomt en als die van het andere geslacht is en ze gaan samen zitten qualitytimen loopt er straks een hele muizenfamilie door mijn huis.
Ik ben niet bang voor muizen maar ik wil ze liever niet als huisgenoot.
Hij hoeft niet dood dus muizengif komt er niet aan te pas. Maar een muizenval zie ik ook niet zitten.
Als iemand raad weet?

Cat Stevens

Hoewel ik eigenlijk altijd een liefhebber ben geweest van barokmuziek heb ik ook wel uitstapjes gemaakt naar rock en popmuziek.
Mijn broer kwam eens op een verjaardag aanzetten met een LP van Cat Stevens: 'Teaser and the Firecat'. Op die LP stonden nummers als Morning has broken, Father and son en Baby, it's a wild world.
Echt goed zingen kon hij eigenlijk niet maar hij schreef mooie liedjes. Heel poëtisch. En ik vond hem zo'n mooie man. Ik was eigenlijk best een beetje verliefd op hem.
Ik heb destijds bijna al zijn LP's gekocht:

• Mona Bone Jakon
• Teaser and the Firecat (die had ik dus al)
• Catch bull at four
• Foreigner
• Buddha and the Chocolate Box
• Numbers
• Izitso
• Greatest Hits

In 1977 bekeerde hij zich tot de Islam en werd er op het gebied van zijn popmuziek niets meer van hem vernomen.
Ik heb het eigenlijk nooit begrepen, jammer vind ik het wel maar hij heeft mooie liedjes achtergelaten. vooral de muziek van zijn projecten was heel mooi.

Kan iemand mij misschien vertellen waar die drie aanstekers zijn die daarstraks nog in mijn tas zaten?

Borstkanker

Toen mijn borst werd geamputeerd wist ik al dat het daar niet bij zou blijven. De periode tussen de amputatie en de vervolg behandeling heb ik maar gezien als vakantie want er stond me nog wel wat te wachten. Vorige week woensdag was het zover. Het gesprek met de internist/oncoloog.

Ze had mijn dossier gelezen en ze vroeg zich af of chemotherapie wel een goed idee was voor iemand met vrij ernstige COPD . Daarbij komt nog dat ik een stuk long heb wat bestraald is en overgevoelig is voor infecties.

Door chemo vermindert je weerstand tegen infecties op de 10e dag na de kuur en dan moet je jezelf in acht nemen en zorgen dat je uit de buurt blijft van mensen die je kunnen besmetten met iets.

De oncologe besloot de longarts te bellen. De longarts dacht dat het wel zou kunnen mits ik tijdens de chemotherapie anti-biotica zou slikken.

Dat zou neerkomen op een half jaar anti-biotica + bijverschijnselen en dan ook nog chemotherapie met de bijverschijnselen en Zofran tegen diezelfde bijverschijnselen. Jezus Christus wat zou dat allemaal wel niet teweeg kunnen brengen?

Ik merkte dat de oncologe ook twijfelde of het wel een goed idee was, ze vertelde me dat het een risicovolle onderneming was en dat het niet de bedoeling was om me dood te maken.

Ze vertelde me precies wat de risico's waren en suggereerde dat ik eerst nog een gesprek had met de oncologie verpleegkundige voordat ik een definitieve beslissing zou nemen.

Na het gesprek met haar werd het mij duidelijk, hoe cru het ook klinkt.

Ik kan dood gaan kanker maar ook aan de behandeling ertegen. Maar ik hoef niet dood te gaan aan kanker en ook niet aan de behandeling. Als ik chemotherapie zou krijgen loop ik een risico tijdens de behandeling, als ik geen chemotherapie krijg loop ik later het risico dood te gaan aan een verdwaalde kankercel die toch is ontsnapt aan de de scalpel, de bestraling en de hormoontherapie

Aan U de keus mevrouw.

Na een week wikken en wegen heb ik de keus gemaakt. Geen chemotherapie. De dag na het gesprek met de oncologie verpleegkundige belde de oncologe op om te vragen wat het gesprek had opgeleverd.. Ik vertelde haar dat het gesprek mijn mening versterkte dat het beter was om geen chemo te willen. Ze leek opgelucht en zei dat er de volgende dag op de poli een recept klaar zou liggen voor Tamoxifen met een middel tegen de bijverschijnselen.

Dat is de status. Woensdag krijg ik voorlichting over bestraling en dan maak ik een afspraak voor het verdere verloop.

Het is weer voorbij.

De grote storing bij KPN waardoor miljoenen mensen geen verbinding met internet hadden.
Er werd gezegd dat ze bij KPN de firmware in alle Cisco routers gingen vervangen en dat dat mis ging. Maar de KPN wilde er niet al teveel over kwijt.
Wat wel merkwaardig was is dat de kranten geen melding maakten van deze storing. In ieder geval de Volkskrant niet en de Haagsche Courant ook niet.
Nou lijkt het mij nuttig als je firmware wilt vervangen dat je een testplan maakt met een eventuele fallback procedure., maar ja, wie ben ik?
Maar goed, twee dagen zonder internet was toch echt wel heel vervelend al zal het voor de bedrijven die werken met DSL nog erger zijn geweest.
Gisteravond rond half twaalf was er weer verbinding.

Pulse Code Modulator

Het zal zo'n 18 jaar geleden zijn dat ik in een HiFi blaadje een PCM module te koop zag staan.
Dat is een apparaat waarme je van een video recorder een digitaal audio apparaat kan maken.
In de winkel waren ze niet te koop en het was echt wel uitzonderlijk dat er een te koop aangeboden stond en dan nog wel in Den Haag.

Ik belde direkt op en ik kreeg een man aan de telefoon die mij vroeg waarom ik belde en niet mijn man.
'Nou meneer, dat zit zo, als mijn man die PCM module zou willen hebben zou hij wel zelf bellen maar ik wil hem graag hebben.' legde ik vriendelijk uit.
'Hebt u dan een HiFi installatie?' vroeg hij weer.
'Ja, anders zou ik geen PCM module willen hebben.' antwoordde ik een beetje kortaf.
Het is dat ik die PCM dolgraag wilde hebben anders had ik hem verteld wat hij met zijn Pulse Code Modulator kon doen en had ik de telefoon neergelegd.
Ik mocht dan wel komen kijken, we maakten een afspraak voor de volgende avond en hij vroeg of ik toch wel mijn man meebracht als ik kwam.
Ik vroeg me af waar de man bang voor was. Dat ik hem zou bespringen misschien?
De volgende avond gingen wij daarnaar toe, het was een adres in Mariahoeve, een wijk die tegen Voorburg aan is gebouwd dus we waren er zo. De deur werd opengedaan door een Surinaamse man van Indiase afkomst.
We gingen zitten op de bank met een kopje thee en hij begon tegen mijn man te praten.
'Nee', zei mijn man, 'je moet tegen haar praten want zij wil dat ding kopen.
Onwillig richtte de man het woord tot mij. Ik had een CD meegenomen, een perfekte live opname en hij nam er een stukje van op. Hij vond het vreemd, dat was duidelijk.
De man had een heel audiowandje met een Betamax en een VHS recorder ertussen.
Hij speelde het terug op VHS en op Betamax. Ik hoorde duidelijk het verschil, de Betamax opname was beduidend beter en ik vertelde hem dat.
Hij was stomverbaasd dat ik dat kon horen want hij hoorde zelf geen verschil.
'Ja', zei mijn man, 'zij heeft een heel goed gehoor.'
De man werd wat toeschietelijker en zei dat hij het vreemd vond dat een vrouw was geinteresseerd in HiFi.
Ik reageerde er maar niet op. Er waren -ook toen- wel meer vrouwen die geinteresseerd waren in HiFi.
Hij vertelde dat hij nog 50 onbespeelde Betamax banden had die ik kon kopen voor 50 gulden.
De koop werd gesloten en we vertrokken met de PCM en de banden.
Toen hij ons uitliet ging een deur open en keek er een oude vrouw om de hoek. 'Weg jij!' sprak de man.
Een vreemde man vond ik hem, achteraf denk ik dat hij moslim was en geen vrouw alleen in zijn huis wilde hebben.
Maar goed, ik had de PCM module en ik heb daar heel veel plezier van gehad. Helaas werden de banden slechter en vertoonden drop-outs.
Later kwamen de Multi Media Computers en sindsdien ligt de PCM ongebruikt op zolder.

In de trein

Vanavond moest ik van Almaar met de trein naar Den Haag. Dat betekende overstappen in Haarlem.
De trein zou om 21.58 vertrekken vanuit Haarlem en precies op tijd kwam er een trein aangesukkeld. Iedereen stapte keurig in, de deuren gingen dicht maar de trein ging niet over tot enige aktie.
Na een minuut of 7 vertelde iemand via de intercom van de trein dat de ruiten smerig waren, de machinist niets kon zien en dat er geen water beschikbaar was.
Ik dacht nog even om de fles Spa aan te bieden die ik bij me had maar toen zag ik iemand aan komen sloffen met een emmer water en een soort mop.
Vijf minuten later vertelde dezelfde stem via de intercom opgewekt dat de ruiten schoon waren gemaakt maar dat we nog even moesten wachten met vertrekken tot er een stoptrein was vertrokken.
En ja hoor na nog een paar minuten zette trein zich in beweging en vertrokken we met een rotvaart richting Den Haag.
Binnen 23 minuten arriveerde de trein op Station Laan van Nieuw Oost Indie en vrijwel direkt kwam de bus eraan.

Borstkanker

Dinsdagavond had ik een belafspraak met de chirurg om 18.30. Ik zou dan horen wat er in de vergadering was besproken over evt verdere behandeling.
Om 21.00 uur dacht ik er pas aan en toen was het te laat om te bellen.Wel een teken dat ik er niet de hele dag mee bezig ben.
Op 7 mei heb ik een afspraak bij de oncoloog-internist om een evt behandelplan te bespreken. Ik hoop wel dat ze wachten met bestraling tot de wond helemaal genezen is.