En die stoel laat je staan!

Ongeveer een maand geleden voelde ik me ziek worden. Na zoveel jaren op de wereld te zijn geweest weet ik donders goed wanneer ik een verkoudheid heb, een griep of wanneer er een bronchitis is. Dit was een onvervalste echte bronchitis met alles er op en eraan.
Omdat ik toch naar de longarts moest liet ik hem er naar luisteren maar nee, hij hoorde geen bronchitis.
'Ja maar, ik voel me ziek' probeerde ik weer.
Maar hij wilde omdat ik geen koorts had liever geen penicilline geven i.v.m. mogelijk resistentie.
Hij besloot dat ik een longfunctie test moest doen, bloed moest laten prikken en een röntgenfoto moest laten maken. Nieuwe afspraak gemaakt voor over twee weken.
In de loop van de twee weken voelde ik me steeds beroerder worden en ik besloot om naar de huisarts te gaan waar je altijd dezelfde dag terecht kunt.
De huisarts luisterde, hoorde geen bronchitis , pakte de telefoon en belde Miel de longarts.
Ze overlegden. De huisarts zei dat hij geneigd was om toch penicilline te geven maar hij wilde dat ik even naaar het lab ging om bloed te prikken.
De volgende bleek er geen afwijking te zien die duidde op een infectie en hij besloot me Seretide voor te schrijven . En graag direkt bellen bij koorts dan schrijf ik meteen penicilline voor.
Geen koorts.
Maandag moest ik een longfunctie test doen waar ik niets van terecht bracht. Daarna ben ik weer naar het lab gegaan omdat ik voor de longarts ook nog bloed moest laten prikken.
Donderdag nog een longfoto en direkt daar achteraan de uitslag.
Een luchtweginfectie, duidelijk te zien op de longfoto . Ook aan het bloed was het te zien.
'Maar dat zei ik toch?' vroeg ik een beetje moedeloos.
'Ja, dat zei je maar het is nu pas zichtbaar in het bloed en op de foto. Ik ga je twee kuren Zitromax geven en een 10 daagse prednisonstoot van 20 mg. Over een maand wil ik dat je nog een foto laat maken en dan zie ik je weer.'

Ik stond op en bleef met mijn tas hangen aan de leuning van de stoel.
Een grijns van oor tot oor.
'En die stoel laat je staan!'