Jaarwisseling.

Buiten is het grijs en vochtig. Toch wordt er nog steeds flink geknald. Ik had me gisteren niet gerealiseerd dat het oudejaarsdag was dus ik moest toch naar buiten. Ik moet niets hebben van al dat vuurwerk dus ik heb heel snel gehaald wat ik nodig had en ik ben toen ook maar heel snel weer teruggegaan. Geen oliebollen en appelflappen, die vette jongens zijn niet aan mij besteed.
Wat wel? Wijn natuurlijk, komkommersalade en gekruide cashewnootjes.In ieder geval genoeg om me te helpen mijn zonden van het afgelopen jaar te overdenken. Dat is altijd prettiger onder het genot van een drankje.
Voor morgen iets vegetarisch. En heel veel fruit en groenten.
Eigenlijk wens ik iedereen elke dag een gelukkig nieuwjaar, maar omdat het 31 december is en de traditie wil dat het nu gebeurt:

Gelukkig Nieuwjaar

Nieuwe computer.

Vandaag heb ik mijn gisteren aangeschafte computer geinstalleerd. Dat hield in dat de oudste computer eruit moest, Een oude Windows2000 machine die al meer dan een jaar op instorten stond.
Dat hield ook in dat ik eerst allerlei kabeltroep moest ontwarren, Maar dat is nu allemaal gebeurd.
Nu moet ik weer een nieuw netwerkkabeltje hebben, terwijl ik me nog zo had voorgenomen dat ik morgen geen stap buiten de deur zou zetten.
Op de nieuwe pc zit Vista en ik ben benieuwd of dat echt zoveel klachten geeft als je hier en daar leest.
Het opstarten duurde lang!
Tussendoor kreeg ik allerlei schermpjes met boodschappen over hoe handig Windows vista wel niet is, maar uiteindelijk was het klaar.

Oude bekenden.

Vanochtend kwam ik een vrouw tegen met wie ik als kind in Scheveningen heel veel heb gespeeld.
We knikkerden, speelden honkbal en verstoppertje (blikkie trap)en als het sneeuwde gingen we met onze slee naar de duinen. We waren met een hele sliert kinderen en zij is de enige die ik tot nu toe heb teruggezien.
En nu zijn we groot. Zij woont ook in Voorburg ,maar een halve kilometer van mij af.
Grappig dat je elkaar na al die jaren nog herkent. Zij is echt een dametje geworden en ik voelde me even verschrikkelijk slordig in mijn spijkerbroek met trui en gympies.
We hebben even lekker herinneringen opgehaald.

Prettig einde!

Dat zei een mevrouw in een winkel vandaag tegen mij.

Zorgen.

Wat doe je als je Benfriend ineens niets meer van zich laat horen?
Ik heb al een mailtje gestuurd maar geen antwoord.
Ik ben Godverdomme doodongerust!!

Christopher Plummer.

Tijdens het zappen zag ik dat 'The Sound of Music' weer eens uit de kast was gehaald. Zo'n suikerzoete musical waarin ook Julie Andrews een rol speelt.
Het viel mij ineens op hoezeer die man op mijn vader lijkt in die musical.Mijn moeder leek alleen in de verste verte niet op Julie Andrews.

Kerstcadeau.

In mijn oneindige goedheid besloot ik om mezelf een geschenk te geven met kerstmis.
Mijn oog viel daarbij op een platenspeler die je op de usb poort aan kunt sluiten.
Je kunt dan dmv de bijgeleverde software heel gemakkelijk je platen op je harde schijf zetten, tenminste dat stond op de doos.
Dat leek mij een stuk handiger dan het gepruts met een halve stereo installatie naast je pc. En niet te vergeten al die kabels.
Maar waar ik weer niet bij nagedacht heb is dat de software natuurlijk voor Windows is geschreven.
En nou hoor ik zo'n heel klein stemmetje dat zegt: 'Zou je dat Linux er toch maar niet afgooien en Windows er weer opzetten? Je bent dan weer compatible met iedereen en alles'.
Het allermooiste zou natuurlijk zijn om 2 PC's te hebben in een netwerkje. Beetje decadent maar wel reuzehandig. Een switchbox ertussen zodat je maar 1 monitor, muis en toetsenbord nodig hebt. Nog mooier zou zijn een tv kaart,een 2e monitor en de tv eruit.
Keep dreaming.....

Eend met whiskey

Elk jaar met kerstmis komt hij een keer of wat in mijn mailbox. Ik geloof dat ik hem 10 jaar geleden voor het eerst zag.Een verhaal met een baard. Ik heb niets tegen baarden maar wel als ze aan een verhaal zitten.

And in the winter extra blankets for the cold...

De hele dag speelt dit liedje al door mijn hoofd. Het staat ergens op een CD van Janis Ian.
Als het zo koud is zou ik het liefst helemaal niet naar buiten gaan. Maar je moet af en toe wel dus ik ben vandaag toch maar even met handschoenen en warme laarzen de deur uitgeweest.
Wat ik wel heel mooi vind zijn die bomen met die aangevroren mist.

Vreemd.

Vanmiddag wilde ik wegrijden uit een winkelstraat en terwijl ik bezig was met het in de spiegels kijken of er niets aankwam, keek of ik de voor mij geparkeerde auto niet zou raken begonnen zich heel sterk beelden op te dringen van situaties en dingen die me vagelijk bekend voorkwamen.
Toen ik probeerde me te herinneren wat het was ging het weer weg. dit gebeurde tot vier keer toe.
Het waren geen déjà vu ervaringen, die heb ik ook wel eens gehad.

Als ik het heel kinderlijk zou omschrijven was het alsof er iets voor mijn ogen was dat zei: 'kijk naar mij' en als ik dan keek zei het; 'maar ik ben er lekker niet'
Als iemand er een verklaring voor heeft hoor ik het graag. Wel graag een wetenschappelijke verklaring want verhalen over geesten die contact zoeken of aliens die eraan komen, daar kan ik niets mee.
Misschien ben ik wel gewoon gek aan het worden of was het een kleine kortsluiting, zelf hoop ik op het laatste..

Over portefeuilles gesproken.

Een aantal maanden geleden werd ik in Leidschendam aangehouden door de politie. Een jonge agente stapte uit de politieauto.
Of ik me kon legitimeren en mijn autopapieren kon laten zien.
Nee, dat kon ik niet.
Waarom niet?
Omdat die in mijn portefeuille zitten en die ligt thuis.
Ondertussen informeerde de andere agent in de auto op wiens naam mijn kenteken stond.
De vrouwelijke agente vroeg mijn naam en die kwam overeen met de informatie die haar mannelijke collega inmiddels ontvangen had.
Hebt u eigenlijk wel een rijbewijs?
Ja hoor ik heb een rijbewijs maar dat ligt ook thuis, in hetzelfde mapje als de autopapieren.
En hoe komt het dat u geen papieren bij u heeft?
Bij dat soort onzinnige vragen krijg ik altijd de neiging om een nog onzinniger anwoord te geven zoals: ik heb nooit papieren bij me op dinsdag.
Maar ik zei keurig netjes dat ik was vergeten ze mee te nemen.
Dan moeten we u meenemen naar het bureau, mevrouw!
Ik zag het in gedachten al helemaal voor me, in de handboeien achterin de politiewagen naar het bureau.
Een leven lang uit handen van de politie gebleven en dan mee naar het bureau omdat ik geen papieren bij me had.
Die politieagente zat er zelf geloof ik ook wel een beetje mee want ze vroeg of ik echt helemaal niets bij me had waaruit mijn identiteit bleek.
Ja, een bankpasje heb ik.
Maar dat was niet voldoende, vond ze.
Toen opeens bedacht ik dat ik de legitimatie van mijn werk in het dashboardkastje had gelegd.
En dat was mijn redding, er staat ook een foto op dat pasje en ik hoefde niet mee naar het bureau.
Maar ik kreeg wel een bekeuring voor het niet 'op eerste verzoek tonen van een legitimatiebewijs'.
Oh ja, en een prettige dag nog verder!

Nu

Vroeger

Afbeelding afkomstig van Bibliodyssey

Mailgroepen

Voor een stichting die zich bezighoudt met de belangen van (ex) kankerpatienten en hun naasten of evt nabestaanden doe ik vrijwilligerswerk.
De stichting heeft een aantal mailgroepen in beheer waar je contact kunt krijgen met lotgenoten.
Van die mailgroepen wordt heel druk gebruik gemaakt, ook van de informatieve groepen die zich bezighouden met de gevolgen van kanker. Je kunt bv geen levensverzekering meer afsluiten en een hypotheek kun je in het gros van de gevallen ook wel vergeten.
Ik zit zelf in het redactieteam van de stichting en in het dagelijks bestuur van de mailgroepen. En af en toe vertaal ik wel eens een paar medische artikelen.
Van 2 mailgroepen ben ik moderator, een groep voor longkankerpatienten en een groep voor ex-patienten.
Het modereren houdt in dat je ingrijpt wanneer er conflicten dreigen of als mensen proberen hun religieuze ideeen te pushen. Dat gebeurt regelmatig. Ook hypochonders moet je er direkt uit vissen evenals de 'fakers'. Dat laatste heb je helaas soms niet zo snel in de gaten En dan zijn er nog de mensen die overtuigd zijn van alternatieve therapieen (Jomanda, Dr. gorter enzo) . Kwetsbare mensen, en dat zijn wanhopige kankerpatienten vaak, moeten beschermd worden tegen de praktijken van kwakzalvers en daar moet je als moderator heel alert op zijn.
We hebben contacten met de hulpverlening waar we altijd mensen naar toe kunnen verwijzen.
De longkankergroep heb ik nu zes jaar onder mijn beheer en dat is af en toe heel zwaar. Het overlevingspercentage is heel laag en in die zes jaar ben ik de enige die het uiteindelijk overleefd heeft. De reden dat ik het nog steeds doe is dat de leden van de groep mij zien als een soort voorbeeld, zij heeft het overleefd, misschien overleef ik het ook wel.
De ex-patientengroep is wel een heel vrolijke groep waar eigenlijk nog maar zelden over kanker gemaild wordt maar wel over muziek en computers. De helft van de groep bestaat uit Belgen en er wordt over en weer flink geplaagd. Maar als er iemand in een moeilijke periode even een steuntje in de rug nodig heeft zijn we er voor elkaar.

Laban vulpen en ballpoint.

Burka's

Ben had een artikel over Salafisme op zijn blog geplaatst en daar was ik het hartgrondig mee eens.
Ik weet niet in hoeverre burka's in Nederland gedragen worden maar van mij mogen ze het verbieden.
In een burka is een vrouw helemaal niemand/niets. Je ziet ook niets, geen ogen, geen lichaamstaal.
In een land waar de sociale en zakelijke contacten buiten de spreektaal om gebaseerd zijn op lichaamstaal en oogcontact past een burka helemaal niet.
Maar het echte probleem los je niet op door die burka uit te doen of het te verbieden.
Die Islamitische mannen hebben macht over vrouwen door ze geweld aan te doen. Niet alleen fysiek geweld maar ook geestelijk geweld. Die macht zullen ze nooit vrijwillig opgeven.
Er is m.i. maar een manier om ze die macht te ontnemen. Die vrouwen zouden het massaal niet meer moeten pikken dat ze als minderwaardige wezens beschouwd worden. Geen besnijdenissen meer, geen burka's ,geen imams die weigeren een vrouw een hand te geven en geen moslima die weigeren een man een hand te geven.
Het is voor een Westeuropese vrouw die onafhankelijk is (en dan spreek ik even namens mezelf) niet te verteren dat dit soort middeleeuwse praktijken nog een issue zijn in dit land.
Maar wat mij nog het meest verwondert is dat veel Moslima het heel gewoon vinden dat ze onderdrukt ,vernederd en lichamelijk verminkt worden. Sterker nog, ze nemen hun dochters mee naar het land van herkomst zodat ze daar besneden kunnen worden. Besneden door een vrouw nb!
Mijn verstand staat er in ieder geval bij stil.

Donderdag

Ik vraag me af waar Mr Talltree uithangt.

Taalgebruik

Als je een kroeg in Rijswijk binnenstapt en je zegt 'goeiemoggel' kun je gewoon direkt een beuk krijgen.
(Overigens zie ik niet waarom je zoiets zou zeggen,maar het schijnt erg en vogue te zijn).
Iedereen bemoeit zich er vervolgens mee en tot slot komt de politie om de knokkende menigte uit elkaar te plukken.
'Ja, ik dacht dat-ie mongool zei en daarom gaf ik hem een hengst.'

Zo gaat dat dus.

Tentoonstelling (2)

Artikel uit de telegraaf
wo 05 dec 2007, 14:09 |
Ehsan Jami wil foto's Sooreh Hera in Voorburg
VOORBURG - Politicus Ehsan Jami gaat zich inzetten om de foto's van de Iraanse kunstenares Sooreh Hera in Voorburg te exposeren. Jami vindt dat de foto's beslist een podium moeten krijgen, liet hij woensdag weten. Directeur Wim van Krimpen van het Haags Gemeentemuseum weigerde de omstreden fotowerken te exposeren. Een initiatief van het museumgoudA om ze daar te laten zien, stuit in die gemeente op verzet.

Het project Adam en Ewald van de kunstenares Sooreh Hera toont twee homoseksuele mannen met maskers van Mohammed en diens schoonzoon Ali.


Jami zei de houding van zowel Van Krimpen als van Gouda laf te vinden. „Ik ga proberen de foto's in mijn woonplaats te krijgen. Ze kunnen of in museum Swaensteyn of in de raadszaal van het gemeentehuis”, aldus de ex-PvdA'er en voorzitter van het Centraal comité ex-Moslims.
De foto's zijn omstreden omdat er homoseksuele moslimmannen op te zien zijn, getooid met maskers van de profeet Mohammed en diens schoonzoon Ali. Jami hoopt dat de gemeente Voorburg niet zo laf is om de fotowerken te weigeren. „Als dat gebeurt, dan hebben ze oorlog met me.”
Een woordvoerder van de gemeente Leidschendam-Voorburg zei woensdag dat het gemeentebestuur nog geen standpunt heeft ingenomen over de mogelijke komst van de foto's. „Als Jami met een initiatiefvoorstel komt, zal de raad zich daar over buigen”, aldus de zegsman.

Mailpiepjes

Als ik een mailtje binnenkrijg hoor ik een nogal schel piepje. Ik hoor het zelfs door mijn koptelefoon als die op tafel ligt.
Als ik naar muziek aan het luisteren ben op mijn koptelefoon en het volume wat hoger staat is het geluid wat het piepje ook harder, het wordt dan meer een soort schalmei.
Nu kan ik natuurlijk het piepje ook uitzetten maar dan hoor ik het niet als er mail binnenkomt.
Mijn god, wat een dilemma!

Tentoonstelling.

In het Voorburgse krantje was te lezen dat Ehsan Jami de door Wim van Krimpen geweigerde foto's in Voorburg wil exposeren.
Hij had Museum Swaenstein op het oog of de raadszaal. Museum Swaenstein is een klein gebouwtje in de Herenstraat, het staat op de monumentenlijst en wordt vaak gebruikt om kleine collecties tentoon te stellen. Mijn schoonzusje heeft er ook een aantal keer geexposeerd.
Jami moet voor de expositie toestemming heben van de gemeenteraad van Leidschendam-Voorburg en ik denk niet dat het hem gaat lukken.

Happy Sunday!

Ik ben een beetje aan het bijkomen van mijn bijna-dood ervaring. Nou ja, bij wijze van spreken dan. Ik reed over een rotonde en er lag een steen op de weg die ik niet gezien had.Daardoor raakte ik even de macht over het stuur kwijt en schoot het troittoir op. Ik kon nog net op tijd remmen anders was ik keihard tegen een lantaarnpaal opgereden. Ik was net naar de Turkse winkel geweest en alles wat in mijn auto lag werd letterlijk gelanceerd ,de appels vlogen om mijn oren. Ik ben wel blij dat ik geen eieren had gekocht:-) Een aardige meneer heeft de steen van de weg gehaald zodat het niet nog een keer gebeurt.

Een kijkje in de boekenkast.

En garde!

Een aantal jaren geleden toen ik nog conditie had en mijn leven nog niet bepaald werd door fysieke ongemakken heb ik schermlessen gehad van Kaspar Kardolus in Zoetermeer. Samen met Pauline, een collega van me. We schermden met de floret, aan het uiteinde zat een soort knopje zodat je je tegenspeler niet kon verwonden.
Als je het voor het eerst ziet denk je dat het niet zwaar is, je huppelt wat rond, steekt af en toe wat met die floret maar het is loodzwaar Het pak is zwaar, je gezichtbescherming is zwaar en benauwd en omdat je eigenlijk steeds springt vraag het echt behoorlijk wat van je conditie. Bovendien had je als vrouw onder dat pak nog een soort bescherming voor je borsten.
Meneer Kardolus was voorstander van een Spartaanse levensstijl, in de kleedkamers was geen verwarming en de douches waren koud. Brrrr.
Na het schermen gingen we dan nog wat drinken en kletsen aan de bar en soms gebeurde het.
De hond kwam even langs. Een hele lieve aanhankelijke, aanhalige Duitse herder.
Het erge was alleen dat die hond zo verchrikkelijk stonk. Waarnaar? Ja, naar hond.
In de verte rook je al dat hij er aankwam en als je dan wat aan het drinken was smaakte je drankje ook ineens naar hond. Ik vond het wel vreemd dat Kardolus en zijn vrouw dat zelf niet merkten, het was echt verschrikkelijk.

DVD

Stel, je koopt een DVD met een film over Glenn Gould, je prutst het doosje open want dat valt nog niet mee en vol verwachting doe je de DVD in je DVD speler.
Vervolgens gebeurt er helemaal niets. Het lampje van de DVD speler gaat even branden en gaat daarna uit als een nachtkaars.
En waarom is dat? Waarschijnlijk omdat het formaat DVD 9 (dual layer, single sided) is.
Het is hemelschreiend, hartverscheurend en intriest. Het staat er in heel kleine lettertjes op.Nee, niet dat het intriest is enzo maar wel wat het DVD9 formaat is.
Daar gaat mijn avond, zucht.

Dinsdagochtend.

Vanochtend toen ik wakker werd wist ik niet wie ik was, waar ik was en al helemaal niet wat voor dag het was.
Dat komt denk ik allemaal door die C0-Diodinges, maar het helpt volgens mij wel.

Mijn kruidentuin

Liften

Akelig vaak droom ik van liften. Toegegeven, ik ben er niet dol op maar in mijn dromen ben ik er doodsbenauwd voor. Maar dat zijn ook heel enge liften. Je stapt erin en ze gaan met een rotvaart naar de 20e etage. En net als je denkt dat ze door het dak heen schieten stoppen ze en laten je achter met het akelige gevoel dat je lichaam wel op de 20e etage zit maar dat je hersenen dat nog niet weten.
Ook ben ik in mijn dromen in liften geweest met een horizontale liftschacht. Dan ging die lift van gebouw tot gebouw. Dan moest je eerst naar de hoogste etage en daar overstappen in de horizontale lift. Het ene gebouw was dan het vertrekgebouw en het ander het gebouw waar ik werk maar waar ik zelden terecht kwam. Meestal draaide het erop uit dat ik met de trein naar huis ging,
Wel veelzeggend trouwens, dat laatste.

Verzoek

God, als u bestaat kunt u mij dan wat handiger maken zodat ik in de supermarkt niet 4 dozen met rollen sinterklaasinpakpapier over de grond laat rollen en thuis geen flessen azijn en sinaasappelsap op de stenen vloer kapot laat vallen?
Graag zo snel mogelijk aub. Het wordt anders overal zo'n puinhoop.
Alvast bedankt.