Een op de honderd mensen lijdt aan schizofrenie, een ziekte die vergezeld gaat van o.a. wanen, hallucinaties en het horen van stemmen.
Veel mensen met schizofrenie zijn niet in staat om voor zichzelf te zorgen.
De ziekte is ongeneeslijk en alleen de verschijningsvormen zijn met medicijnen te onderdrukken waardoor veel mensen toch nog een redelijk normaal leven kunnen leiden.
Maar heel veel mensen zijn daar niet toe in staat.
Ze hebben geen ziekte-inzicht, raken hun huis kwijt doordat ze hun financieen niet op orde kunnen houden en het eind van het liedje is dat ze dakloos raken en gaan zwerven.
Kennelijk is er geen plaats in deze maatschappij voor deze mensen.
Af en toe gebeurt er iets waardoor ze opgepakt worden, drie maanden met een rechterlijke machtiging in een inrichting verblijven, ze krijgen dan medicijnen toegediend en worden vervolgens weer losgelaten in de maatschappij.
En dan begint het weer van voor af aan.
Waarom is de maatschappij niet in staat om deze mensen een permanente begeleiding te geven?
Een op de honderd is heel erg veel en doordat ze door de maatschappij worden uitgekotst worden ze overal weggejaagd.
Niemand wil iets met een gek te maken hebben, maar wie is er nou eigenlijk gek???
Samuel Barber
11 jaar geleden
Posts
1 opmerking:
Dag Hadriana,
Je zegt: één op de honderd is schizofreen, ik even rekenen, en ik kom op 160.000 Nederlanders. Dat kan toch niet, zei ik bij mezelf, maar een moment later besef ik dat het het juiste getal is.
Laat nou slechts 20% van hen zwaar-psychotisch zijn, met wanen, stemmen horen enzovoorts. Dat zijn ruim 30.000 Nederlanders. Ik heb expres een laag getal genomen.
Hoeveel zwervers en daklozen hebben we in Nederland? Dat zullen er ook wel 30.000 zijn. Die zullen niet allemaal schizofreen zijn, maar ik geloof wel dat de meesten het zijn.
Je schetst een enorm probleem. Wee het land dat op zo'n manier omgaat met zijn schizofrenen, psychoten en depressievelingen.
Een reactie posten