Vorige week dinsdag was de laatste bestraling en sindsdien ben ik vrij.
Was je dan niet vrij? zou iemand kunnen vragen. Maar als je dagen draaien om een rit naar het ziekenhuis en terug op allerlei tijdstippen, geeft dat een gevoel van gevangen zijn in een schema.
Toen ik van de Clinax af sprong en door één van de Radiologie assistenten begeleid werd naar het kleedhokje zei hij bij de deur: "Tot morgen".
Automatisch zei ik ook: "Tot morgen", gevolgd door een heel hartgrondig: "Nee, niet tot morgen".
We grinnikten allebei en zaten even te bedenken wat het dan zou moeten zijn.
We besloten dat het 'Tot ziens" ging worden al hoop ik dat ik nooit meer bestraald hoef te worden.
Woensdag ben ik naar de binnenstad van Den Haag geweest en vrijdag ben ik naar E.H. gegaan om het te vieren.
Vandaag is de eerste dag dat het echt tot me doordringt dat ik (voorlopig) geen poliklinieken hoef te bezoeken en ook niet meer hoef te werken.
Samuel Barber
11 jaar geleden
Posts
2 opmerkingen:
Heerlijk, laat dat goede gevoel maar lekker tot je doordringen.
Nu maar lekker zomer gaan vieren.
Geniet wat je genieten kunt.
Alle goeds.
Liefs Marjolijn.
Wat heerlijk, geen verplichtingen meer. Ik hoop dat je weinig last hebt van het bestralingsgebied en dat echt de aller, aller laatste keer was.
Geniet van die vrijheid.
Liefs Ibella
Een reactie posten